Na današnji dan pre 205 godina Kragujevac je postao prestonica Kneževine Srbije. Od 1818. pa sve do 1841. godine izdvojio se kao najbrže rastuća sredina mlade i nestabilne države sa svim privilegijama koje status prestonice donosi.
U početku bila je to turska kasaba bezmalo 150 kilometara južno od Beograda sa kapacitetom da ubrzo postane politički, vojni, kulturni, prosvetni, zdravstveni i privredni centar zemlje.
Sam grad bio je skoncentrisan oko mosta na u pesmama opevanoj reci – Lepenici. Sam centar, od mosta ka današnjem “Krstu” bio je pretežno namenjen Turcima. Kasaba je imala hanove, mehane, džamije, dućane i kuće imućnih vlastodržaca.
Sve do završetka Drugog srpskog ustanka i proboja austrijskog uticaja Kragujevac je bio klasična turska kasaba, orijentalne arhitekture, kaljavih sokaka, bez ičega evropskog u sebi. Prvim dahom slobode menja se gradska struktura, Srbi postaju dominantni, a danas centralni grad Šumadije, poprima obrise varoši.
Na Đurđevdan, 6. maja 1818. godine knez Miloš na Skupštini narodnih starešina u manastiru Vraćevšnica proglasio je Kragujevac prestonom gradom obnovljene Srbije. U tom trenutku varoš ima tek 193 kuće sa 378 “poreskih glava” (oženjenih muškaraca). Za samo pet godina, po tadašnjem popisu, u gradu ima 600 kuća i više od 2.000 stanovnika.
Voljom knjaza Miloša Kragujevac je bio prestoni grad sve do 1839. godine kada se administrativna politička moć seli za Beograd. Već naredne, 1840. godine knez Mihailo Obrenović, pod pritiskom Miloševih pristalica prestonicu vraća u Kragujevac ali samo na godinu dana. Već naredne godine, pod pritiskom ađutanta ruskog cara Nikolaja I Pavloviča Romanova, barona Livena Kragujevac zauvek gubi status glavnog grada. Kako je knez Mihailo, rođeni Kragujevčanin, poklekao pod ruskim uticajem, stavio je tačku na jedan period grada za koji se i danas kaže “mala srpska varošica – Miloševa prestonica”.