Na današnji dan, 28.10. 2005. godine umro je velikan srpskog glumišta, jedan od najpoznatijih Kragujevčana, Ljuba Tadić.
Debitovao je na “daskama koje život znače” u kragujevačkom teatru “Joakim Vujić” davne 1944. godine. Narednih pet godina u prvom srpskom pozorištu odigrao je četrdeset uloga.
Igrom sudbine Ljuba Tadić i njegov brat Rastko, uspeli su da izbegnu streljanje đaka u Kragujevcu. Ovu priču ispričao je kolegi i prijatelju Svetozaru Cvetkoviću koji je kasnije preneo…
“Ljuba je pričao meni… kod majke su se šćućurili. Ona stoji u dvorištu i drži ih zagrljene. Ulaze Nemci i pokušavaju da ih istrgnu od nje. Jedan u perfektno sređenoj uniformi prilazi, gleda u Ljubinu i Rastkovu majku… Iz unutrašnjeg džepa vadi sliku i pokazuje je. Na fotografiji njegova žena sa dva sina u istoj pozi u kojoj oni zatečeni. Oči mu zasuze, okrene se i naredi da ih puste”, prepričao je Ljubinu dramu Cvetković.
Ljuba Tadić je važio za jednog od najvećih jugoslovenskih i srpskih pozorišnih i filmskih glumaca.
Od bezbrojnih Ljubinih replika nekako se posebno izdvojila ona na kraju filma Marš na Drinu kada smrtno ranjeni major Kursula izgovara svoje poslednje reči: “Drino, *ebem ti…”
Jedna ulica na Zvezdari i jedna u centru Kragujevca nose ime legendarnog glumca.
Ljuba Tadić je sahranjen u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.