Srpska pravoslavna crkva i vernici danas proslavljaju Svetog Stefana, despota srpskog.
Despot Stefan Lazarević je rođen 1377. godine u Kruševcu kao najstariji sin srpskog kneza Lazara Hrebeljanovića i kneginje Milice, po kojoj je bio potomak Nemanjića i velikog župana Stefana Nemanje.
Nakon očeve smrti 1389. godine postao je srpski knez ali je do punoletstva vlast obavljala njegova majka.
Kao turski vazal iskazao se u boju na Rovinama, kod Nikoplja i Angore kada mu je poštovanje i divljenje za hrabrost i ratničke veštine ukazao i neprijatelj, mogolski emir Tamerlan.
Od Romejakog carstva je 1402. dobio titulu despota i nastavio je da vlada sve do bazalnog položaja pod Ugrima kada od kralja Žigmunda dobija na upravljanje Beograd, Mačvu i Golubac. Za vreme despota Stefana Beograd je prvi put postao prestonica Srbija.
Izuzev kao ratnik i diplomata ostavio je dubok trag u srpskoj srednjevekovnoj književnosti. Najpoznatija dela su mu Slovo ljubve i Rudarski zakonik, jedan od najznačajnih srpskih dokumenata tog doba. U svojoj zadužbini, manastiru Manasiji razvio je značajnu prepisivačka školu.
Preminuo je 1427. godine tokom lova. Neki izvori kažu da je despot kobnog dana lovio u Borču nadomak Kragujevca.
Sahranjen je u manastiru Koporin kod Velike Plane, a kanonizovan 1927. godine na 500. godišnjicu smrti.