Na današnji dan, 9.novembra 1989 .godine pao je Berlinski zid – simbol komunističkog terora, neslobode, straha i progona. Podeljena Nemačka je slavila, a sa njom i većina evropskih zemalja.
U svakom pogledu bila je to pobeda građana koji su decenijama živeli u komunističkom mraku, odeljeni od svojih srećnih komšija, rođaka i prijatelja iz zapadnog Berlina 154,5 kilometara dugom i 6,3 metra visokim betonskim zidom.
Duž zida bilo je oko 300 stražarskih kula, bodljikava žica pod visokim naponom, duboki kanal koji je sprečavao pokušaj probijanja automobilom…
O životu pod komunističkim terorom najbolje svedoči podatak da je za tri decenije postojanja “betonskog monstruma” čak 5.000 ljudi prebeglo iz istočnog u zapadni Berlin. Ni jedan prebeg u suprotnom smeru nikada nije zabeležen. Više od stotinu njih zauvek je ostalo oboreno kuršumima ili je spreženo strujnim udarom.
Zid je izgrađen avgusta 1961. godine po naredbi sovjetskog diktatora Nikite Hruščova. Cilj je bio da se žitelji istočnog, socijalističkog Berlina, spreče da prebegnu u zapadni, kapitalistički.
Bio je to način da se zadrži iluzija o “komunističkom raju” i da se čovek skrojen po sovjetskoj meri onemogući da se preda “dekadentnim, kapitalističkim kvazi vrednostima”.
Nakon pada Berlinskog zida desetine hiljada građana slavilo je slobodu. Od tog trenutka istočna Evropa, do tada pod okrutnom i tvrdom sovjetskom čizmom, krenula je putem napretka, slobode, demokratije i blagostanja.
Naredne godine Nemačka je prvi put nakon okončanja Drugog svetskog rata ponovo postala ujedinjena država.